Biblia/Vetule Testamento/Psalmos/Psalmos 129

Psalmos

129. Desde mi infantia mi inimicos me persequeva

Le psalmista pete a Deo de proteger le ab le peccato e ab le machinationes de peccatores.

¹Un cantico del pelegrinos ascendente a Jerusalem. “Desde mi infantia mi inimicos me persequeva”. Que tote Israel repete: ²“Desde mi infantia mi inimicos me persequeva, ma illes nunquam poteva disfacer me. ³Mi dorso es coperite de cicatrices como si un agricultor habeva ibi arate longe sulcos. 1⁴Ma le Senior es bon: ille ha excidite le cordas per le quales le impios me ligava. ⁵Que totes qui odia Jerusalem^[1] se retrahe avergoniate e disfacite. ⁶Que illes sia inutile como herba super tectos, que se sicca mesmo ante que on on lo extrahe, ⁷ignorate per le recoltatores^[2], dispreciate per le ligatores^[3]. ⁸E que tote illes qui transi non pronuncia iste benediction: “Que le Senior vos bendedice; nos vos benedice in le nomine del Senior”.

Notas

1. O “Sion”.
2. O “illo non pote impler le manos del recoltatores”.
3. O “le gremios de qui lo collige”.