Biblia/Vetule Testamento/Psalmos/Psalmos 130

Psalmos

130. Io leva mi oculos al montes

Le psalmista, confidente que le Senior va pardonar su peccatos, clama adjuta ad Senior in le medio de suffrentias grave e urge le populo de Deo a facer le mesmo.

¹Cantico del peregrinos que ascende a Jerusalem. Del profundo de mi desperation, oh Senior, io te clama adjuta. ²Oh Senior, audi mi crito^[1]; tende tu aures pro audir le voce de mi deprecation. ³Si tu teneva un memoria de nostre iniquitates, oh Senior, qui unquam poterea superviver? ⁴Tu, tamen, es preste a pardonar^[2], ut nos apprende a timer^[3] te. ⁵Io me remitte al Senior, io me remitte al Senior con tote mi anima. Io expecta su parola de assecurantia. ⁶Io es appetente pro le Senior, magis que guardianos appete le aurora; si, magis que guardianos appete le aurora.

⁷Oh Israel, spera in le senior, quia apud le Senior se trova misericordia, e copiose es apud ille le redemption. ⁸Ille ipse va liberar Israel ex omne le consequentias de lor iniquitates.

Notas

1. O “audi mi voce”.
2. Lit. “Apud te il ha un propitiation (de nostre peccatos).
3. O “honorar te”.