Biblia/Vetule Testamento/Reges/1Reges 8

1 Reges

8

Salomon transfere le Arca in le Templo

¹Alora Salomon congregava apud se omne le ancianos de Israel, tote le capites del tribos e del familias israelita, a que illes poteva testificar le transferimento del Arca del Alliantia del Senior ab le Citate de David (id es de Sion). ²Conveniva apud le rege Salomon tote le homines de Israel durante le festa in le mense de Ethanim^[1] (le septime mense). ³Quando tote le ancianos de Israel habeva arrivate, le sacerdotes levava le Arca supra le spatulas, ⁴e portava le Arca del Senior, le Tenta del Incontro^[2] e tote le objectos sacre que le Tenta contineva. Le sacerdotes e le Levitas los transportava. ⁵Ora, le rege Salomon e tote le Israelitas que habeva convenite ad ille, marchava con ille ante le Arca e sacrificava innumerabile oves e boves.

⁶Le sacerdotes portava le Arca del Alliantia del Senior in le loco establite in le sanctuario interne del Templo, in le Loco Sanctissime, sub le alas del Cherubim. ⁷Le alas del Cherubim se extendeva super le loco ubi le Arca esseva placiate e adumbrava le Arca e su barras. ⁸Le barras esseva tanto longe que lor extremitates esseva visibile del Loco Sanctissime ante le sanctuario interne, ma illos non esseva visibile ultra ille puncto. Illos remaneva ibi usque al presente die. ⁹In le Arca il habeva nihil altere que le duo tabulas de petra que Moses habeva ponite ibi in le Horeb. Il esseva ibi, in Horeb, que le Senior habeva establite un alliantia con le Israelitas depost que ille les habeva facite sortir del terra de Egypto. ¹⁰Ora, il eveniva depost que le sacerdotes habeva sortite del sanctuario, que un nebula impleva de Domo del Senior. ¹¹Le sacerdotes non poteva star ibi pro complir lor ministerio propter le nebula, quia le gloria del Senior habeva implite le Domo del Senior.

¹²Tunc Salomon diceva: “Le Senior ha dicite que ille habita in un spisse nebula^[3]. ¹³Oh Senior, io te edificava un Templo gloriose, un loco que tu potera habitar, un demora permanente pro te”. ¹⁴Deinde le rege se volveva e pronunciava un benediction super le integre stante assemblea del Israelitas^[4]. ¹⁵Ille diceva: “Sia benedicite le Senior, Deo de Israel, le qual con su ore ha parlate a David, mi patre, e con su mano ha complite lo que ille promitteva. ¹⁶Ille habeva dicite a David: ‘Desde le die que io faceva sortir mi populo Israel del Egypto, io non seligeva un citate de tote le tribos de Israel pro edificar un domo in le qual habitar^[5]. Ma io seligeva David pro conducer^[6] mi populo Israel’. ¹⁷Ora, mi patre David habeva in le corde le desiro de edificar un Templo pro honorar le Senior, Deo de Israel. ¹⁸Ma le Senior ha dicite a David, mi patre: ‘Il es bon pro te haber in tu corde le desiro de edificar un Templo pro honorar me. ¹⁹Tu, tamen, non va esser ille que me edificara le Templo; sed tu filio ipse^[7] edificara le Templo pro le honor de mi nomine’. ²⁰Le Senior, dunque, compliva su promissa. Io ha prendite le placia de mi patre e me ha ponite a seder sur le throno de Israel, sicut le Senior promitteva. Io edificava iste Templo pro le honor del nomine del Senior, Deo de Israel, ²¹e provideva in illo un loco pro le Arca continente le Alliantia que le Senior habeva establite con nostre ancestres quando les faceva sortir del terra de Egypto”.

Le precaria de Salomon pro Israel

²²Salomon se poneva stante ante le altar del Senior in presentia del integre assemblea de Israel e extendeva su manos verso le celo. ²³Assi ille pregava: “Oh Senior, Deo de Israel, il non ha un Deo simile a te supra in le celo o subtus super le terra! Secundo tu Pacto, tu remane misericordiosemente fidel a tu promissas verso tu servitores que te obedi de tote corde. ²⁴Tu manteneva le parola date a tu servitor David, e lo que tu le habeva dicite con tu ore, tu lo compliva con tu mano, como iste die ipse de illo es le proba. ²⁵Nunc igitur, Senior, Deo de Israel, mantene le promissa que tu faceva a tu servitor, mi patre David, quando tu diceva: ‘Nunquam va mancar un tu successor a regnar super le throno de Israel, proviste que tu descendentes vigila super lor passos e me serve como tu ha facite’. ²⁶E nunc, Senior, Deo de Israel, que le promissa que tu faceva a tu servitor, mi patre David, sia realisate.

²⁷Poterea Deo, tamen, habitar super le terra? Ecce, si le celos e le celos del celos non poterea continer te, quanto magis non lo poterea facer iste domo que io edificava! ²⁸Responde, tamen, al oration de tu servo e a su preces, oh Senior, mi Deo. Audi le alte crito e le oration que tu servitor face hodie coram te, ²⁹ut tu oculos sia aperte nocte e die verso iste Domo, verso le loco del qual tu ha promittite que tu haberea habitate^[8]. Que tu satisface al oration de tu servitor pro iste loco. ³⁰Responde, ergo, al supplication de tu servitor e de tu populo Israel pro iste loco. Audi les del loco in le qual tu habita in le celo, e responde favorabilemente.

³¹Quando alicuno essera accusate de peccar contra su proximo, e a ille essera requirite de prestar un juramento de innocentia coram tu altar in iste Templo, ³²alora tu audi del celo e judica inter tu servitores - le accusator e le accusato. Condemna le culpabile como ille merita, absolve le innocente, e da a ambes lo que illes merita^[9].

³³Le tempore venira quando tu populo Israel va suffrer un disfacta per su inimicos quia illes peccava contra te. Si illes se repenti, renova lor voto de fidelitate a te, e te supplica de adjutar les in iste Templo, ³⁴alora audi del celo, remitte le peccato de tu populo Israel, e face les retornar in le terra que tu dava a lor ancestres.

³⁵Le tempore venira quando le celo essera serrate e non habera plus pluvia proque tu populo peccava contra te. Quando illes adressara lor orationes verso iste loco, renova lor voto de fidelitate a te, e se repenti de lor peccatos, quia tu assi les puniva, ³⁶alora audi del celo e remitte le peccato de tu servitores, tu populo Israel. Certemente alora tu va monstrar les le via bon e juste pro viver e va mandar de novo pluvia super tu terra, le terra que tu dava a tu populo in possession.

³⁷Le tempore venira quando le terra va patir le fame, o un pestilentia, o calor, o un maladia del messes, o un invasion de locustas o erucas, o quando le inimicos de tu populo venira in le pais e assediara lor citates - qualcunque sia le plaga o le epidemia. ³⁸Quando tote tu populo Israel preca e invoca tu adjuta, recognoscente le plagas de su corde, e extende lor manos verso iste Templo, ³⁹alora audi del celo ubi tu habita, remitte lor peccatos e age favorabilemente verso cata uno, sur le base de tu evalutation de lor motivationes^[10]. (Sin dubita tu es le sol que pote correctemente evalutar le motivationes de omnes). ⁴⁰Alora illes te timera per tote le tempore que illes vive sur le facie del terra que tu dava a nostre ancestres.

⁴¹Estranieros, que non pertine a tu populo Israel, venira de paises lontan propter le reputation de tu nomine^[11]. ⁴²Quando illes va audir in re tu magnific reputation e in re tu habilitate a complir obras potente^[12], illes venira e adressara lor preces verso iste templo. ⁴³Alora audi del celo ubi tu habita e satisface a tote le precarias de ille estranieros. Alora tote le nationes del terra recognoscera tu magnific reputation, e te obedira como face tu populo Israel, e recognoscera que iste templo que io edificava te pertine^[13].

⁴⁴Quando tu populo sortira in guerra contra su inimicos, per le via que tu les habera adressate, quecunque illo sia, e si illes adressa lor precarias a te, oh Senior, verso tu citate electe e iste templo que io edificava in honor de tu nomine, ⁴⁵alora audi del celo lor supplicationes e sustene lor causa^[14].

⁴⁶Le tempore venira in le qual tu populo peccara contra te (proque il non ha alcuno que pote reputar se sin peccato) e tu, inragiate contra illes, les ponera in le manos de lor inimicos e, e illes qui essera capturate, essera conducite in captivitate in le terra de lor nemicos, longe o prope que sia. ⁴⁷In ille terra de exilio illes poterea volver se de novo a te in repententia e assi precar te: ‘Nos ha peccate, facite lo que es mal, e agite impiemente’. ⁴⁸Si illes retorna a te con tote lor corde e con tote lor anima, in le pais de lor inimicos que les portava in captivitate; e illes te adressa lor orationes volvente se verso lor pais, le pais que tu dava a lor ancestres, e verso le citate que tu eligeva, e verso le Domo que io edificava pro le honor de tu nomine, ⁴⁹alora audi, de tu demora celeste, lor supplicationes e face lor ration. ⁵⁰Perdona tote le actos de rebellion de tu populo que peccava, e face que lor captatores ha misericordia de illes. ⁵¹Nam illes es tu populo, tu hereditage, le gente que tu traheva foras ex le furno de ferro del Egypto.

⁵²Sia tu oculos aperte al supplication de tu servitor e al supplication de tu populo Israel, pro satisfacer a tote le requestas del crito de lor precarias. ⁵³Nam tu les separava de tote le nationes del terra pro devenir tu proprietate particular^[15], justo como tu, o soveran Senior, habeva annunciate per le medio de tu servitor Moses, quando tu faceva sortir nostre ancestres de Egypto”.

Le dedication del Templo

⁵⁴Quando Salomon terminava presentar tote iste preces e requestas al Senior, ille se levava de ante le altar del Senior, ubi ille se habeva geniculate con le palmas del manos aperte verso le celo. ⁵⁵Ille ergo se poneva stante e con alte voce ille benediceva le integre assemblea de Israel, con iste parolas: ⁵⁶“Sia benedicite le Senior quia ille dava a Israel, su populo, un loco pro reposar in securitate, justo como ille habeva promittite! Non mesmo un del fidel promissas que ille faceva nos per le medio de su servitor Moses, remaneva incomplite! ⁵⁷Que le Senior nostre Deo sia con nos, le mesmo que ille esseva con nostre ancestres. Que ille non quita o abandona nos. ⁵⁸Que ille inclina nostre corde ad se, ut nos ambula in tote su vias, e observa su commandamentos, su decretos, e preceptos, illos que ille dava a nostre ancestres. ⁵⁹¹Que tote le parolas que io exprimeva in precaria al presentia del Senior, sta constantemente ante ille, nocte e die, a que le Senior nostre Deo pote mantener le ration de su servitor e de su populo Israel, secundo le necessitates de cata die. ⁶⁰Alora tote le populos del terra recognoscera que solmente le Senior es Deo, e que nulle altere existe. ⁶¹Sia integre, dunque, vostre corde, verso le Senior Deo nostre. Que vos omnes obedi a su decretos e commandos, justo como vos face hodie”.

⁶²Le rege e tote Israel con ille presentava alora sacrificios al Senior. ⁶³Salomon presentava al Senior sicut un offerta de pace, vinti duo milles boves e cento vinti milles oves. Il esseva assi que le rege e tote le populo de Israel dedicava le Templo al Senior.

⁶⁴In ille die le rege consecrava le medio del corte que se trova ante le templo del Senior. Ille presentava ibi holocaustos, offertas de grano, e le grassia del offertas de pace, quia le altar de bronzo que stava ante le Senior esseva troppo parve pro continer tote iste offertas. ⁶⁵In ille tempore Salomon e tote Israel con ille celebrava un festa ante le Senior nostre Deo durante duo septimanas integre. Iste grande assemblea includeva gente que veniva del tote pais, ab Lebo Hamath in le nord usque le rivo de Egipto in le sud. ⁶⁶In le dece quinte die depost le initio del festa, ille dimitteva le populo. Illes benediceva le rege e retornava a lor casas, allegre e alacre de corde pro tote le bon que le Senior habeva facite pro su servitor David e su populo Israel.

Notas

1. Septembre-octobre.
2. O “tabernaculo”.
3. Hebr. “בערפל”  (abעֲרָפֶל,araphel) nebula pesante, spisse obscuritate.
4. O “ecclesia de Israel”.
5. O “que porta mi nomine”
6. O “pro establir le super le populo de Israel”.
7. Le hebraico adde: “le mesme que sortira de tu corpore”.
8. O “Mi nomine essera ibi”.
9. O “remunerante le secundo lor justitia”.
10. O “lo que es in le corde de cata uno”.
11. O “nomine”.
12. O “tu forte mano e tu brachio potente”
13. O “que tu nomine es invocate super iste domo”.
14. O “e face les ration”.
15. O “hereditage”.