RANTA AGUS CEAṪRAṀNA.
An buailteór do ḃ’ḟearr ’san tír, is é seó an gleus buailte d’iarr sé.
Colapán coll
Buailtín cuilin,
Urlar lom
Agus aon ṗunnann.
Ḃí buaċaill boċt ann, aon uair amáin, agus ḃí sé air aimsir, le máiġistir cruaiḋ, a ḃḋeaḋ ag cur oibre air o ṁaidin go h-oiḋċe, go raiḃ sé cráiḋte gan sgiṫ gan suan. D’ḟan an gasún go ḃfacaiḋ sé go raiḃ a ṁáiġistir ag éisteaċt leis, agus duḃairt sé ann sin i rioċt go g-cluinnfiḋe é. “Oċón í ó! tá ’n lá rófada, agus an obair atá agam le deunaṁ!” Agus ġaḃ sé an rann so.
Brón ort a ġrian
’S maiṫ é do ċiall
Ní raiḃ tu ariaṁ air aimsir,
Dá g-caiṫfeá aċt bliaḋain
Le Donnaċ o Brian
Do ḃeiḋeá dul siar i g-“canter.”
Nuair a luaiḋtear an dias garlaċ
Is gnáṫaċ leó a ḃeiṫ gráḋaċ carṫanaċ.
An té tá ṡíos, buailtear cos air,
An té tá ṡuas, óltar deoċ air.
Tearr teann,
Fada fann.
Is mairg an niḋ bréunra gan síol,
Is mairg a ḃeiṫ i dtír gan a ḃeiṫ tréiḋeaċ,
Is mairg an niḋ cóṁraḋ gan slaċt,
Agus is mairg naċ g-cuireas smaċt air a
ḃeul.
Cóṁairle do ṫaḃairt do ḋuine borb
Ní ḃfuil ann aċt niḋ gan ċéill,
Go g-claoiḋtear é ’nna loċt
’S go ndítear é ’nna aiṁleas féin.
Sláinte d’á ḃfuil i n-Eirinn
’S i g-Condaé Ṁuiġ-Eó,
’S an té naċ maiṫ leis go maiṫ sinn
Ná raiḃ sé ḃfad beó.
Ná creid fionóg agus na creid fiaċ
Agus ná creid briaṫar na mná,
Má ’s mall no luaṫ éireóċaiḋ an ġrian
Mar ṫógróċaiḋ Dia béiḋ an la.
Sáḃáil m’ḟeur le teas na gréine
’S mise mo ḃannaiḋ béiḋ páiḋe do laé
’gad.
Is fuaṫ liom cláirseaċ gan teudaiḃ,
Is fuaṫ liom breuga gan ḃinneas,
Is fuáṫ liom trompa gan teanga,
’S is fuaṫ liom táilliúr gan deiṁeas.
Ceiṫre Sacsonaċ naċ ḃfuil sanntaċ,
Ceiṫre Franncaċ naċ ḃfuil buiḋe,
Ceiṫre gréasaiḋ naċ ḃfuil breugaċ,
Sin ḋá-ḋéag naċ ḃfuil ’san tír.
Cia bé ṫéiḋeann as, no naċ dtéiḋeann as,
Ni ṫeiḋeann fear an eadarsgáin as.