[ 125 ] Pos kambyir plura letri kun So H. M. Scott, sekretaryo di la West Virginia Esperanto Association, ni ricevis de il la sequanta letro (en februaro) :
« Est. Samideano : —
« Me dankas a vu pro vua habila letro. Ol quankam tute ne konvinkis me, tamen kredigis, ke plusa argumentado inter ni esus superflua. Vu esas tro kompetenta, me tro praktikal (?). Kredez me, ke me volas nur la suceso di L.I., e ne di Esp. Konseque, se, quale vu kredigas, Esp. reale mortos e Ido vivados, me bonvenigos Ido. Dume, pro ke me trovas Esp. viviva, e Ido ne, me devas durigar propagandar Esp., quankam me povas ja nun tam uzar kam komprenar Ido. Vua respektoze
P. S. — Vu povas publikigar mea vorti, se vu volas. »
Ni respondis per ica letro :
8 marto 1910.
« Estimata Sioro,
» Pos multe diskutir, vu voluntas agnoskar mea kompetenteso, o, plu juste, la kompetenteso di nia Komitato, di la ciencisti, di qui me esas nur kunlaboranto. Sed vu pretendas esar praktikala homo. Pro quo la praktikala homi ne auskultas la konsili ed averti di la kompetenti ? Li lor laborus nur plu utile e plu fruktoze. Vu dicas, ke Esp. esas plu vivokapabla kam Ido : to esas nule pruvita, tute kontre. Vu expektas la « morto » di Esperanto por adherar ad Ido : ni nule deziras la morto di Esperanto, sed nur sa plubonigo ; vu ipsa, vu sola deziras fakte sa morto, opozante ol a la necesa progreso. Se vu reale volas la suceso di la L.I., ne di Esp., vu devas do adherar ad Ido max balde. Vua devota samideano.
Ni profitas l’afabla permiso di So Scott por publikigar ta du letri, qui semblas bone definar la posturo di multa Esperantisti, e la nia propra.