Un « korespondanto » di Scienca Revuo fine rimarkis (mayo 1910)… ke la sufixo ‑iz povus esar utila, e pledas ta… originala propozo per argumenti simila a ti, quin ni expozis ante tri yari. Tala esas la rezultajo di la shaminda konspiro di silenco : la Esperantisti, quin on tenas sisteme en la nesavo, malkovras pokope… l’Ameriko ! Cetere, ta… nekoncianta Idisto esas poke novica, kompreneble : il propozas brosizar, ed il opinionas, ke on devas uzar ‑um vice ‑iz en la figurala senco : « la suno orumis la monti ». Il ne konocas ica regulo, ke la sama vorti devas uzesar por la propra e la figurala senci, nam altre on perdas precize la « figuro ».
Altra propozas vindilo exakte kun la preciza teknikal senco, quan ni donis ad ol, e rimarkas, ke la vorto vindi ne esas « sat precize tradukita » en la santa libro : dicez plu juste : havas tute konfuza, nejusta e neutila senco, quale multa altri.
En ula nuva lexiko, ni trovas : adulta kun la senco Idala, apud adulti kun la senco adulterar ; ed on skribas, l’una apud l’altra : adultulo (Ido) adulto, e adultulo adulteranto ! Vera esas, ke [ 234 ]on insinuas apude la justa radiko adulter. Sed lor, quon divenas la Fundamento ? E la devizo : « Adjuntez, ne chanjez » !
Rezume, Esperantulo de nun tranas su lame dop Ido, proprigante a su, koncie o nekoncie, la vorti o formi de longe trovita ed uzita en nia linguo. To esas la « libera evoluco » ! E la rezultajo esos, ne linguo pura e korekta, sed abomininda mixuro di Esperanto e Ido.