[ 314 ]Les Études franciscaines (aprilo, mayo) publikigis du importanta artikli da P. Odon de Ribemont : La helpanta linguo e l’eklezyo, qui vizas precipue justigar nia ideo e nia linguo e defensar oli kontre nejusta objekti facita de la katolika vidpunto. 1e L’eklezyala historyo di la helpanta linguo montras, ke la ideo di L. I esis sempre servata e favorata da katoliki, mem da sacerdoti (quale Sinioro Schleyer, autoro di Volapük) ed aprobata da l’eklezyal autoritati. Ol memorigas la granda meriti di So de Beaufront e di abato Peltier, e mencionas l’ Uniono sacerdotal idista. 2e La helpanta linguo normala e la latina : l’autoro montras, ke la latino (linguo di la katolika eklezyo) ne povas ludar la rolo di L. I. sen profunda modifiki e kompleta transformo, e ke la rezultajo di la transformo esus nur linguo artificala analoga ad Ido. Nur ica esas la L. I. « normala » postulata da la cienco, pro ke ol realigas la maximo di logiko en sa strukturo e di internacioneso en sa vortaro. En ol la latino duras vivar, segun quante ol esas ankore vivanta, segun quante ol esas la komuna patrimonyo di l’europana civilizeso. Ido esas la linguo max facila por omni, pro ke la logiko, qua igas ol apta a la cienco, igas ol anke max simpla por la min [ 315 ]instruktiti. Ol esas perfekte neutra ; apartenas a la katoliki uzar ol por sua propra skopi, same kam la ciencisti e la laboristi[1].
- ↑ Ca du artikli esas aparte imprimita, kun aproba letro da Snro Koppes, episkopo di Luxemburg, membro di l’Uniono sacerdotal idista. On demandez ol de l’autoro, en Couvin (Belgique).