Słownik geograficzny Królestwa Polskiego/Tom I/Błyszcz

by Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski

[ 254 ]Błyszcz. Tak się nazywa północne ramię Bystrej, szczytu tatrzańskiego, na granicy Nowotarżczyzny z Liptowszczyzną, ponad halą Pyszną, w głównym grzbiecie. Wznosi się 2170,87 m. (Janota). Zowią go takze Błyskim wierchem. Główny grzbiet zwraca się od tego szczytu wraz z granicą galicyjską na północ, potem na zachód ku Klinowi starorobociańskiemu. Na tej przestrzeni leży przełęcz (1946 m.); tędy prowadzi ścieżka z hali Pysznej do doliny Raczkowej. Od B. w przeciwną stronę biegnie główny grzbiet ku wschodowi wraz z granicą aż do Babich Nóg (Kamienistej). Między B. a Babiemi Nogami wznosi się na wysokości 1789 m. przełęcz, tworząca przejście z doliny kościeliskiej do doliny Kamienistej. Na południe od Błyskiego wznosi się Bystra, także Wysokim Wierchem nad Bystrem zwana. Tutaj rozdziela się ta południowa odnoga głównego grzbietu na ramię zachodnie między Raczkową i Bystrą potokiem i wschodnie między potokami Bystrą i Kamienistą. Pierwsze ramię kończy się szczytem Jeżową. Ściana tego ramienia od Bystrej po Jeżową otacza od zachodu górną część doliny nad Bystrą, która dwoma żebrami na trzy dzieli się ramiona. Pierwsze żebro ku dolinie 600 m. długie na południowy zachód od Bystrej; w niem 400 m. od gł. grzb. wierch 1984 m. wysoki. Między ścianą doliny wschodnią a pierwszem żebrem znajduje się staw i kilka pomniejszych młaczek; ramię między pierwszem a drugiem żebrem zowie się Suchy Żadok. Między drugiem żebrem a Jeżową wznosi się trzecie ramię doliny; wschodnie zaś ramię wychodzące od Bystrej ciągnie się między potokami Bystrą i Kamienistym. W tem ramieniu wznoszą się szczyty Kobyle, Szerokie Upłazy, Kotłowa. Br. G.