မဟာဓနဝါဏိဇဝတ္ထု
၇။ မဟာဓနကုန်သည်ကြီးဝတ္ထု
ဝါဏိဇောဝအစရှိသော ဤတရားဒေသနာတော်ကို မြတ်စွာဘုရားသည် ဇေတဝန်ကျောင်းတော်၌ နေတော်မူစဉ် မဟာဓနမည်သော ကုန်သည်ကြီးကို အကြောင်းပြု၍ ဟောတော်မူလေ၏။
ကုန်ရောင်းသွားရာ သံဃာများပင့်ဆောင်
ထိုကုန်သည်ကြီး၏အိမ်၌ ခိုးသူငါးရာတို့သည် အခွင့်ကို ရှာကုန်သည်ရှိသော် အခွင့်ကို မရကြလေကုန်။ တစ်ပါးသောအခါ၌ ကုန်သည်ကြီးသည် လှည်းငါးရာတို့ကို ဥစ္စာဘဏ္ဍာဖြင့်ပြည့်စေ၍ ရဟန်းတို့အား “ဘုရားတပည့်တော်သည် ဤမည်သောအရပ်သို့ ကုန်သွယ်ခြင်းငှာ သွားပါအံ့၊ ထိုအရပ်သို့ ကြွသွားလိုသော အရှင်ကောင်းတို့သည် ထွက်ကြွတော်မူကြပါဘုရား၊ လမ်းခရီး၌ ဆွမ်းဖြင့် မပင်ပန်းကြရပါကုန်လတ္တံ့”ဟု လျှောက်ကြားစေလေ၏။ ထိုစကားကို ကြားရလျှင် ငါးရာသော ရဟန်းတို့သည်လည်း ထိုကုန်သည်ကြီးနှင့် အတူတကွ ခရီးသွားကြကုန်၏။ ခိုးသူတို့သည်လည်း ထိုကုန်သည်ကြီး ထွက်သွားသတတ်ဟု သွား၍ တောအုပ်၌ နေနှင့်ကြလေကုန်၏။ ကုန်သည်ကြီးသည်လည်းသွား၍ တောအုပ်အဝ တစ်ခုသောရွာ၌ နေခြင်းကိုပြုလျက် နှစ်ရက်သုံးရက်တို့ပတ်လုံး နွားလှည်းစသည်တို့ကို ပြုပြင်စီရင်လေ၏။ ထိုရဟန်းတို့အားကား မပြတ်ဆွမ်းကို လှူသည်သာလျှင်တည်း။ ခိုးသူတို့သည် ထိုကုန်သည်ကြီး ကြာမြင့်လွန်းသည်ရှိသော် “သွားချေ၊ ထိုကုန်သည်ကြီး ထွက်လာအံ့သောနေ့ကို သိပြီးမှ လာခဲ့လော့”ဟု ခိုးသူတစ်ယောက်ကို စေလွှတ်ကြကုန်၏။
ကုန်သည်ကြီးသွားလမ်း ခိုးသားတို့ ထောက်လှမ်း
ထိုခိုးသူသည် ထိုရွာသို့ရောက်လျှင် တစ်ယောက်သော အဆွေခင်ပွန်းကို “အဘယ်အခါ ကုန်သည်ကြီး ထွက်လတ္တံ့နည်း”ဟု မေးလေ၏။ ထိုအဆွေခင်ပွန်းသည် “နှစ်ရက်သုံးရက် လွန်သောအခါ ထွက်လတ္တံ့”ဟု ပြောပြ၍ “အဘယ်အကျိုးငှာ မေးသနည်း”ဟု ပြန်၍ မေးလေ၏။ ထိုအခါ ထိုအဆွေခင်ပွန်းအား ခိုးသူယောက်ျားက “ငါတို့သည် ငါးရာကုန်သော ခိုးသူတို့ဖြစ်၍ ထိုကုန်သည်ကြီး၏အကျိုးငှာ တောအုပ်၌ နေကြကုန်၏”ဟု ပြောကြားလေ၏။ ရွာသား အဆွေခင်ပွန်းသည် “ထိုသို့ဖြစ်မူ လျင်မြန်စွာ သွားချေလော့၊ ထွက်လာလတ္တံ့”ဟု ပြောဆိုကာ လွှတ်လိုက်ပြီးလျှင် “ခိုးသူတို့ကို တားမြစ်ရအံ့လော၊ ထိုသို့မဟုတ် ကုန်သည်ကြီးကို တားမြစ်ရအံ့လော”ဟု ကြံ၍ “ငါ့အား ခိုးသူတို့ဖြင့် အဘယ်အကျိုးရှိအံ့နည်း၊ ကုန်သည်ကြီးကိုမှီ၍ ငါးရာသော ရဟန်းတို့သည် အသက်ရှင်ကြကုန်၏၊ ကုန်သည်ကြီးအား အမှတ်သညာကို ပေးအံ့”ဟု နှလုံးပြုလျက် ရွာနေ အဆွေခင်ပွန်းသည် ထိုကုန်သည်ကြီး၏အထံသို့ သွား၍ “အဘယ်နေ့၌ သွားကြပါကုန်အံ့နည်း”ဟု မေးလတ်သော် “သုံးရက်မြောက်နေ့၌ သွားကြပါကုန်အံ့”ဟု ဆိုလျှင် “အကျွန်ုပ်၏စကားကို လိုက်နာကြပါကုန်လော့၊ တောအုပ်၌ ခိုးသူငါးရာတို့သည် အသင်တို့အလာကို စောင့်၍ နေနှင့်ကြကုန်၏၊ အဆောတလျင် မသွားကြပါလင့်”ဟု တားမြစ်လေ၏။
ခိုးသားတို့ ကြံစည်နေပုံ ရွာသား သတင်းပေး
“အသင်သည် အဘယ်အကြောင်းဖြင့် သိသနည်း”ဟု မေးသဖြင့် “ထိုခိုးသူငါးရာတို့အတွင်း၌ အကျွန်ုပ်၏ အဆွေခင်ပွန်း ရှိ၏၊ ထိုအဆွေခင်ပွန်းခိုးသူ၏ ပြောဆိုသောစကားဖြင့် အကျွန်ုပ် သိအပ်၏”ဟု ဆိုလေလျှင် “ထိုသို့ဖြစ်မူ ငါ့အား ဤအရပ်သို့ သွားခြင်းဖြင့် အဘယ်အကျိုးရှိအံ့နည်း၊ ပြန်လည်၍ အိမ်သို့သာလျှင် သွားတော့အံ့”ဟု ဆိုလေ၏။ ထိုကုန်သည်ကြီး ကြာမြင့်လတ်သည်ရှိသော် တစ်ဖန် ထိုခိုးသူတို့စေခိုင်းအပ်သော ယောက်ျားသည် လာပြီးလျှင် ထိုရွာနေ အဆွေခင်ပွန်းကို မေးပြန်သဖြင့် ထိုအကြောင်းကို ကြားရခြင်းကြောင့် “ပြန်လည်၍ အိမ်သို့သာလျှင် သွားလိမ့်သတတ်”ဟု ပြောဆိုလေသော် ပြန်သွား၍ ခိုးသူတို့အား ပြောကြားလေ၏။ ထိုစကားကို ကြားရလျှင် ခိုးသူတို့သည် ထိုတောအုပ်မှထွက်ခဲ့၍ တစ်ပါးလမ်းခရီး၌ နေကြကုန်၏။ ကုန်သည်ကြီး ကြာမြင့်ပြန်သည်ရှိသော် တစ်ဖန်လည်း ထိုငါးရာသော ခိုးသူတို့သည် ထိုအဆွေခင်ပွန်း၏အထံသို့ စေလွှတ်ကြပြန်ကုန်၏။ ထိုအဆွေခင်ပွန်းသည် ထိုခိုးသူတို့ ထိုလမ်းခရီး၌ နေသည့်အဖြစ်ကို သိပြန်လျှင် တစ်ဖန် ကုန်သည်ကြီးအား ပြောကြားသိစေပြန်လေ၏။ ကုန်သည်ကြီးသည် “ဤရွာ၌လည်း ငါ့အား ချို့တဲ့ခြင်းမရှိ၊ ဤသို့ မချို့တဲ့သည်ရှိသော် ဤအရပ်သို့လည်း မသွားတော့အံ့၊ ထိုအရပ်သို့လည်း မသွားတော့အံ့၊ ဤအရပ်၌သာလျှင် နေတော့အံ့”ဟု ကြံလေ၏။
ထို့နောက် ကုန်သည်ကြီးသည် ရဟန်းတို့၏အထံသို့ သွားပြီးလျှင် “အရှင်ဘုရားတို့- ခိုးသူတို့သည် လုယက် တိုက်ခိုက်လိုကုန်သည်ဖြစ်၍ လမ်းခရီး၌ နေကြကုန်သတတ်၊ “တစ်ဖန် ပြန်လည်လတ္တံ့”ဟု ကြားပြန်၍ ဤမှတစ်ပါးသော လမ်းခရီး၌ နေကြပြန်သတတ်၊ တပည့်တော်သည် ထိုအရပ်သို့လည်းကောင်း၊ ဤအရပ်သို့ လည်းကောင်း မသွားသေးမူ၍ အတန်ငယ် ကာလပတ်လုံး ဤအရပ်၌သာလျှင် နေဦးအံ့။ အရှင်ကောင်းတို့သည် ဤအရပ်၌ နေလိုကုန်သည်ဖြစ်အံ့၊ နေတော်မူကြပါ၊ ကြွလိုကုန်သည်ဖြစ်အံ့၊ မိမိ၏အလိုရှိရာကို ပြုတော်မူကြပါဘုရား”ဟု လျှောက်ကြားလေ၏။
ကုန်သည်ကိုပမာပြု၍ ရဟန်းထုအား ဗုဒ္ဓဆုံးမ
ရဟန်းတို့သည်လည်း “ဤသို့ဖြစ်လတ်သော် ငါတို့သည် ပြန်လည်ကုန်အံ့”ဟု ကုန်သည်ကြီးကိုပန်ကြား၍ တစ်ဖန် သာဝတ္ထိပြည်သို့သာ ပြန်သွား၍ ဘုရားရှင်ကိုရှိခိုးကာ နေကြကုန်၏။ ဘုရားရှင်သည် “ချစ်သားရဟန်းတို့- ကုန်သည်ကြီးနှင့်အတူတကွ မသွားကြကုန်ပြီလော”ဟု မေးတော်မူခြင်းကြောင့် “မြတ်စွာဘုရား- မသွားကြသည် မှန်ပါ၏၊ မဟာဓနကုန်သည်ကြီးအား လုယက်တိုက်ခိုက်ခြင်းငှာ လမ်းခရီးနှစ်သွယ်တို့၌ ခိုးသူတို့သည် နှောင့်ယှက်ပိတ်ပင်ကြပါကုန်၏၊ ထို့ကြောင့် ကုန်သည်ကြီးသည် ထိုအရပ်၌သာလျှင် နေရခြင်းကြောင့် တပည့်တော်တို့သည် တစ်ဖန် ပြန်လာကြပါသည်ဘုရား”ဟု လျှောက်လတ်သော် “ချစ်သားရဟန်းတို့- မဟာဓနကုန်သည်ကြီးသည် ခိုးသူတို့ ရှိသည်၏အဖြစ်ကြောင့် လမ်းခရီးကို ကြဉ်ရှောင်ခဲ့၏၊ အသက်ရှင်ခြင်းငှာ အလိုရှိသော ယောက်ျားသည် လတ်တလော သေစေတတ်သော အဆိပ်ကို ကြဉ်ရှောင်သကဲ့သို့ ရဟန်းသည်လည်း “ဘဝသုံးပါးတို့သည် ခိုးသူတို့ လုယက်တိုက်ခိုက်ရန် ထကြွသော လမ်းခရီးနှင့် တူကုန်၏”ဟု သိသဖြင့် မကောင်းမှုကို ကြဉ်ရှောင်ခြင်းငှာ သင့်၏”ဟု မိန့်တော်မူ၍ အနုသန္ဓေကိုစပ်လျက် တရားဟောကြားတော်မူလိုရကား ဤဂါထာကို မိန့်တော်မူလေ၏။
ဒေသနာတော်
ဝိသံ ဇီဝိတုကာမောဝ၊ ပါပါနိ ပရိဝဇ္ဇယေ။
အပ္ပသတ္ထော၊ နည်းသော ကုန်သည်အပေါင်းအဖော်ရှိသော။ မဟဒ္ဓနော၊ များသော ဥစ္စာရှိသော။ ဝါဏိဇော၊ ကုန်သည်သည်။ ဘယံ၊ ဘေးဘျမ်းရှိသော။ မဂ္ဂံ၊ လမ်းခရီးကို။ ပရိဝဇ္ဇေတိ ဣဝ၊ ကြဉ်ရှောင်သကဲ့သို့လည်းကောင်း။ ဇီဝိတုကာမော၊ အသက်ရှင်လိုသောသူသည်။ ဝိသံ၊ လတ်တလော သေစေတတ်သော အဆိပ်ကို။ ပရိဝဇ္ဇေတိဣဝ၊ ကြဉ်ရှောင်သကဲ့သို့ လည်းကောင်း။ ပဏ္ဍိတော ဘိက္ခု၊ ပညာရှိသော ရဟန်းသည်။ ပါပါနိ၊ အနည်းငယ်သော မကောင်းမှုတို့ကိုသော်လည်း။ ပရိဝဇ္ဇယေ၊ ကြဉ်ရှောင်ရာ၏။
ရဟန်းများ ရဟန္တာဖြစ်
ဒေသနာတော်အဆုံး၌ ထိုရဟန်းတို့သည် ပဋိသမ္ဘိဒါ လေးပါးတို့နှင့်တကွ ရဟန္တာအဖြစ်သို့ ရောက်ကြလေကုန်၏။ ရောက်လာသော လူများအပေါင်းအားလည်း အကျိုးရှိသော တရားဒေသနာ ဖြစ်တော်မူလေ၏။