Biblia/Nove Testamento/Johannes Epistolas/1Johannes 1

Prime epistola de Johannes

Capitulo 1

Prologo

¹[Isto es lo que nos proclama a vos^[1]:] quod era ab le initio, quod nos audiva, quod nos videva con nostre oculos, quod nos perspiceva e nostre manos toccava del parola del vita. ²Le vita, de facto, se manifestava: nos lo videva e lo testifica. Assi, nos annuncia a vos le vita eterne que esseva coram le Patre e que a nos esseva revelate. ³Assi, quod nos videva e audiva, nos lo annuncia alsi a vos, ut vos ha communion con nos, nos que ha communion con le Patre e con su Filio Jesus Christo. ⁴Nos scribe tote isto ut nostre^[2] gaudio sia complete.

Deo es lumine

⁵Le message que nos audiva de ille^[3] e que nos annuncia a vos, es isto: Deo es lumine, e in ille il ha nulle tenebras. ⁶Si nos assere que nos ha communion con ille, e nos ambula in le tenebras, nos menti e non vive secundo veritate. ⁷Ma si nos ambula in le lumine, sicut ille ipse es in le lumine, nos ha communion le un con le alteres, e le sanguine de Jesus, su Filio nos munda^[4]de omne pecccatos. ⁸Si nos assere de non esser peccatores^[5], nos decipe nos mesme, e le veritate non es in nos. ⁹Ma si nos recognosce^[6] nostre peccatos, ille, qui es fidel e juste, nos remittera^[7]nostre peccatos e mundara nos de toto lo que es mal^[8]. ¹⁰Si nos assere que nos non es peccatores^[9], de facto nos le considera un mentitor, e su parola non es in nos.

Notas

1. Le phrase “Isto es lo que nos proclama a vos” non es in le texto grec, ma illo ha essite supplite pro clarificar. Le verbo principal que governa tote iste propositiones es ἀπαγγέλλομεν (apangellomen) in v. 3. Isto es importante pro le comprension proprie del propositiones relative in v. 1, proque le verbo principal ἀπαγγέλλομεν in v. 3 rende clar que tote le altere propositiones relative in vv. 1-3 es le objecto del proclamation e non le subjectos. Pro indicar isto le proposition: “Isto es lo que nos proclama a vos” ha essite supplite al initio del v. 1.
2. O “vostre”.
3. I. e. Jesus Christo.
4. O “purifica”.
5. O "in condition o stato de peccato". Le texto grec dice: “Si nos dice que nos non ha peccato”. Le empleo de ἔχω + ἁμαρτία (echō + hamartia) es un expression limitate a Johannes e 1 Johannes in le Nove Testamento. In analogia a altere constructiones in le quales ἔχω governa un nomine abstracte (p. ex, 1 Johannes 1:3, 6, 7; 2:28; 3:3, 15, 21; 4:16, 17; 5:12-13), illo indica que un stato es implicate, que in le caso de ἁμαρτία se refere al stato (o condition) de peccato. Le quatro vices in le quales le expression ἔχω + ἁμαρτία recorre in le Evangelio de Johannes (9:41; 15:22, 24; 19:11) se refere a situationes in le qual le action improprie se committeva o un attitude improprie jam existeva, resultante in un stato de peccato, e pois qualcosa altere eveni que ulteriormente pone in evidentia le malitia de un tal action o attitude. Hic, in 1 Johannes 1:8 le senso es le mesme. Le author se adressa a gente que ha committite peccatos (que resulta in un stato de peccato), e les admonesta que illes non pote asserer de esser libere del culpabilitate de ille peccato. Le contexto de 1 Johannes 1 non implica libertinismo (ubi le peccatos es ostentate como un maniera de demonstrar le proprie “libertate”) del parte del opponentes. Le pejor que le author dice explicitemente es que illes falleva in amar lor fratres (1 Johannes 3:17). Il pare plus verisimile que le oppositores diceva que toto lo que le credente face de post su conversion non es bastante significante pro esser considerate “peccatos” e que pote defiar le proprie communion con Deo (un communion que le author denega que su oppositores gaude).
6. O “confessa”.
7. O “pardonara”.
8. O “de omne injustitia”.
9. O "que nos non peccava".