[ 46 ]
Esas necesa uniformigar l’ uzado di la citohoketi en la L. I., nam altre ol povas jenar multe e mem erorigar la lektanti. La max multi uzas oli korekte, skribante, exemple : « texto ». Sed altri pozas oli tute inverse, ex. : » texto «, ed altri pozas oli tale : » texto ». Esas evidenta, ke nur l’ unesma maniero esas bona, en qua la hoketi turnas sua konkaveso ad la texto citata, e quaze inkluzas olu. Komparez kun la parentezi : on skribas sempre : (texto), e ne )texto(, ed ankore min : )texto).
Okazione, ni memorigas ed insiste repetas[1], ke on ne devas uzar la streko (—) vice la parentezi : unesme, pro ke ol indikas, ne la « parentezo », sed la chanjo di parolanto o di temo ; duesme, pro ke ol nule indikas la komenco nek la fino di la « parentezo » ; ol esas do min klara, e riskas konfuzigar ed erorigar la lektanto, se plura parentezi sucedas. Ni konsilas ad omna redaktisti aplikar ta reguli, por sekurigar l’internaciona interkompreno, qua esas ya a skopo di la L. I.
- ↑ V. Progreso, II, p. 172 (No 15).